บทที่ 67 ใจที่ชอกช้ำ (๒)

“หม่อมฉันรู้สึกจับไข้น่ะเพคะ เลยมาเข้าเฝ้าแทนการส่งเสด็จอีกสักพักก็จะกลับไปพักผ่อนที่ตำหนักแล้ว” เกาอี้เหรินเอ่ยพลางยกยิ้มอย่างมีเลศนัย นางไม่อยากไปส่งชายโฉดเขลาผู้นี้ที่ทำลายชีวิตของนางและความหวังของนางจนย่อยยับลงกับมือของเขา แต่นางอยากทำให้เขารู้สึกกลายเป็นคนไร้ค่าต่างหาก

เการั่วซีต่อว่าน้องสาวของ...